Alles kwijt, maar geen spijt Verdorven, maar ik blijf niet verborgen Zo gemaakt door de wereld, die ik minacht De pijn die steeds wederkeert op mijn rustloze ziel Mijn gedachten dwalen af tot in mijn verre verleden Duisternis is het zichtbare, niets Niets, geen verleden, geen toekomst, geen leven Want er is niks meer om voor te strijden... om te lijden Gepijnigd door eigen gedachten Ik kom onder de schaduw van haat Haat voor het onbenul van de menigte Mss is dit mijn oneindig lot... pijn Het onmenswaardige gevoel, ongeremde pijn Blijft me tarten, lijk een ruw gezwel Groter wordend elke dag, nog steeds alleen Ik draag de gevolgen van het leven verplicht op deze aarde geboren te worden Uit bloed en pijn De wanhoop word te groot Ik wil niet meer Zwak bestaan, zwak wezen Ik verlaat mijn leven