Cifra Club

De Mica En Mica

Joan Manuel Serrat

Pouco A Pouco

Letra
Selo Cifra Club: esta cifra foi revisada para atender aos critérios oficiais da nossa Equipe de Qualidade.

En aquell petit cafè on no volen entrar ni la llum del carrer, ni la gent assenyada, vaig trobar el teu mirar, melangiós i llunyà com la boira que neix al port, de matinada. Et vaig donar una mà i em vas seguit en la nit com un gosset perdut que prega una carícia. Vas omplir de colors la tristor del meu llit, de vermells de capvespre i de verds de Galícia. I el meu racó va a ser el teu racó també. Eres jove i bonica. Vaig començar jugant i et vaig anar estimant de mica en mica. Em vaig acostumar poc a poc al teu nom, a la teva escalfor i a las teves paraules, al soroll del teu pas pujant els esglaons i a la teva manera de parar la taula. A l'olor de les teves mans que cada nit voltavem el meu cos com una fina gasa. Però tot es va ensorrar quan et vaig sentir dir: «Me'n vaig a buscar el sol. És molt fosca la casa». «Ningú no m'està esperant. Gràcies per tot, Joan...» Eres jove i bonica. Se'n va anar de repent el que vaig anar perdent de mica en mica. Vaig sentir tant de fred aquelles nits d'estiu. Vaig maleir mil cops la petita taverna...
Quantes tardes he anat a dur el meu plor al riu. Quantes nits he passat en blanc, com la lluerna. Però em vaig acostumar també a viure tot sol sense estripar els papers, ni les fotografies. Si tinc fam menjo pa. Si tinc fred encenc foc i penso: «Si avui plou, demà farà bon dia». I torno a anar al cafè i penso que potser tu eres jove i bonica. Però, el temps ha anat passant i jo t'he anat oblidant de mica en mica.

Naquele pequeno café onde não entravam, nem a luz da rua, nem a gente sensata, encontrei teu olhar, melancólico e distante como a névoa que nasce no porto, de madrugada. Te dei uma mão e me seguiste pela noite como um cachorrinho perdido que pede uma carícia. Encheste de cores a tristeza da minha cama, de vermelhos do entardecer e verdes de Galícia. E meu rincão vai ser teu rincão também. Eras jovem e bonita. Comecei jogando e passei a te estimar, pouco a pouco. Me acostumei pouco a pouco com teu nome,
ao teu calor e às tuas palavras, ao ruído dos teus passos subindo a escada e a tua maneira de servir a mesa. Ao odor das tuas mãos que cada noite envolvendo meu corpo como uma fina gaze. Mas tudo desapareceu quando sentir te dizer: ?Vou buscar o sol. É muito escura a casa?. ?Ninguém está a minha espera. Obrigado por tudo, Joan...? Eras jovem e bonita Eu que fui te perdendo pouco a pouco. Senti tanto frio naquelas noites de verão. Maldice mil vezes aquela pequena taberna... Quantas tardes levei meu pranto ao rio. Quantas noites passei em branco, com a clarabóia. Mas me acostumei também a viver sozinho, sem me separar dos papéis, nem das fotografias. Se tenho fome, como pão. Se tenho frio, acendo o fogo. E penso: ?Se hoje chove, amanhã fará bom dia?. E torno a ir ao café. E penso que talvez tu eras jovem e bonita. Mas, o tempo foi passando e eu fui te esquecendo pouco a pouco.

Outros vídeos desta música
    2 exibições

    Afinação da cifra

    Afinador online

    0 comentários

    Ver todos os comentários

    Entre para o Cifra Club PRO

    Tenha acesso a benefícios exclusivos no App e no Site

    • Chega de anúncios

    • Mais recursos no app do Afinador

    • Atendimento Prioritário

    • Aumente seu limite de lista

    • Ajude a produzir mais conteúdo

    Cifra Club Pro

    Aproveite o Cifra Club com benefícios exclusivos e sem anúncios
    Cifra Club Pro
    Aproveite o Cifra Club com benefícios exclusivos e sem anúncios
    OK