Spomiêdzy rzek i lasów Spowitych mg£y tumanem Ku chwale dawnych czasów Znów p£ynie nasza pieœñ W prastare ojców ziemie Gdzie kwit£a nasza wiara Podstêpne wrogie plemiê Przemoc¥ wnios£o miecz Lecz dziœ, na zgliszczach domostw przodków naszych Ku chwale ich pamiêci niezagas£ej Na nowo wznieœmy orê¯ w górê Przywróæmy tamtych wieków piêknych pamiêæ Gdy dzieñ zagaœnie, nadejdzie krawa £una I w proch i py£ ponownie runie krzy¯a znak Sztandarem bêdzie nam s£owiañska duma Germañsk¥ krwi¥ znów sp£ynie leœny trakt Œmieræ wam - zdradzieckie ¯mije! A ojców naszych bogom - wieczna czeœæ! Na grotach oszczepów naszych Sw¥ zemstê bêdziemy nieœæ!