მერევა, მერევა, მერევა გული
მერევა, მერევა, მერევა გზა
მელევა, მელევა, მელევა სული
ისევ და ის სევდა ცხოვრებეს ახლიდან ცდა
დაწყება დღის, წყურვილი მტ(ვ)რის
შევძლებ თუ არა, მე როდესმე ძილს
ვერ ვეშვები ფიქრს, ტკივილი ძვლის
დაპირებები ვერაფერს ცვლის!
ვერ ვბედავ ყვირილს, ნარჩენები მზის
სიტყვა დამშვიდდი დანასავით მჭრის
გახრწნა სულის, ვერ მიგნება გზის
ნუთუ მე სული ვაჩუქე მარილს?!
ვერ ვგრძნობ შიმშილს, გავხდი ფიტული გიჟის
მომენატრე ჩემო თავო, უთავო თავქარიანო
ამოდენა სევდა გულო, შენ მითხარი, სად წავიღო

გახსოვს, ყველაფერი რა მხიარულად იწყებოდა?
ყველაფერი ასე იწყებოდა პარამპააამ!
და ყველაფერი ასეც უნდა დამთავრებულიყო, მაგრამ
სევდამ წაგვიღო
სევდამ წაგვიღო და აღარაფერი არ დაგვიტოვა
სევდამ წაგვიღო არ დაგვიტოვა აღარაფერი არ დაგვიტოვა, ამის გარდა
პარარამ პამ პამ პამ პურურუმ პუმ პუმ პუმ
დრო მოვა და მოკვდება ვნება, ის სევდა ისევ და ისევ და
არაფერი არ მორჩება, შენია ნება