Onder een hemel grijs en grauw
Denk ik aan jou, die eens zo sterke vrouw
Aan wie het leven niet langer een toekomst bood
Toen werd de pijn onmenselijk groot
Men zag je verkwijnen, je glimlach verdwijnen

Men kende jouw nood
Men wou zo graag helpen
Maar je werd onbereikbaar
Voor hulp die men bood
Jij die voorheen zo overtuigend
Op de barricade stond
Werd zelf diegene
Die eigen zielennood niet doorstond
Zo ging het snel bergaf
Liep het droevig af
Lieve Yasmine

Ik maak je heus geen verwijt
De moedeloosheid heeft jou tot wanhoop geleid
Zo kwam de dag dat je geen lichtpunt meer zag
Dat geen enkele weg nog voor je open lag
Toen werd de drang naar bevrijding van pijn

Zo onmetelijk groot
Dat jij de weg koos naar eeuwige rust
In de schoot van de dood
Toch leef je verder
Door jouw chansons blijf je steeds een van ons
En in gedachten reik ik je telkens weer de hand
Daar aan de andere kant
Daar aan de andere kant
Lieve Yasmine