Achter don’kre horizonten van Europa’s woudgewelf
Een uitvaart, dieper dan de schaûw, voltrekt in het jaar ’11
Aan de opgang van ’t gestamte speelt een herinnering der dag; Tragiek der laatste stralen, sterkt het woud met wild bejag

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood
Maakt mij uw evenknie
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!

Wielend langs de hemel, door de alven opgespaakt
Het firmament in winterslaap, opdat zij weer ontwaakt!
Divergent bespannen, een geest als sterrenlicht
Getand met wilde vlammen; duidt het nieuwe tijdsgewricht!

Luidt mahleriaanse leus
Zonnegloren, glorieus!
De uitvaart is onlangs vereeuwd
De tijd die alle wonden heelt

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood
Maakt mij uw evenknie
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!