Stabat Mater dolorósa
Juxta crucem lacrimósa
Dum pendébat Fílius
Cujus ánimam geméntem
Contristátam et doléntem
Pertransívit gládius

O quam tristis et afflícta
Fuit illa benedícta
Mater Unigéniti!
Quae maerébat et dolébat
Pia mater, dum vidébat
Nati poenas íncliti

Quis est homo qui non fleret
Matrem Christi si vidéret
In tanto supplício?
Quis non posset contristári
Piam matrem contemplári
Doléntem cum Fílio?

Pro peccátis suae gentis
Vidit Iesum in torméntis
Et flagéllis súbditum
Vidit suum dulcem Natum
Moriéntem desolátum
Dum emísit spíritum

Eia, Mater, fons amóris
Me sentíre vim dolóris
Fac, ut tecum lúgeam
Fac, ut árdeat cor meum
In amándo Christum Deum
Ut sibi compláceam

Sancta Mater, istud agas
Crucifíxi fige plagas
Cordi meo válide
Tui Nati vulneráti
Tam dignáti pro me pati
Poenas mecum dívide

Fac me tecum flere
Crucifíxo condolére
Donec ego víxero
Juxta Crucem tecum stare
Et me tibi sociáre
In planctu desídero

15. Virgo vírginum praeclára
Mihi iam non sis amára
Fac me tecum plángere
Fac ut portem Christi mortem
Passionis fac me sortem
Et plagas recólere

Fac me plagis vulnerári
Cruce hac inebriári
Et cruóre Filii
Flammis urar ne succénsus
Per te, Virgo, sim defénsus
In die iudícii

Fac me cruce custodíri
Morte Christi praemuníri
Confovéri grátia
Christe, cum sit hinc exíre
Da per Matrem me veníre
Ad palmam victóriae
Quando corpus moriétur
Fac ut ánimae donétur
Paradísi glória