| Em | Em | Em | Em |
(schalmei en tamboerijn)

[Verse 1]
Em                       E        Bm              G
 Ze hielden toen nog feesten, die nu niet meer bestaan.
   Am            Bm            Em             D
Ze dronken en tempeestten, bij nacht en volle maan.
    C    Em            Bm                   Bm/A
Die hagelblanke dames, wulps en mals en vol van vel.
    G            Bm                           Em
Die Rubensiaanse Venussen, ze kenden 't leven wel.

[Interlude]
| Em | G | G | G Bm |
| Bm | B | B | Em |

[Verse 2]
Em               G                Bm                G
  Bij al die overdadigheid, hield één het hoofd nog koel.
    Am7            Bm              Em              D
Hij gaf de teerste kleuren weer en koos ze vrouwen zwoel.
    C              Em              G            Bm
Dan schilderde hij 't warme, volle leven van ze af.
   G               Bm                 Em
En toen 't gekonterfeit was, ging hij rusten in z'n graf.

[Interlude]
| Em | G | Em | Em |
| Em | A | A | Em |

[Verse 3]
Em                   G             Bm                G
  Ze zijn zo roos en smakelijk, ik weet niet hoe het komt.
    Am              Bm            Gm           D/A
Dat vrouwen blijven kijken op een onsje of een pond.
       C          Em         G
Als je al die appetijtelijke vrouwspersonen ziet.
Bm           G             Bm            G                Em
Dan denk ik, kijk is die barokkers waren heus zo stom nog niet.

[Interlude]
| Em | Em | Bm/A |

[Verse 4]
Em                   G            Bm              G
   Als ik Hélène zie mijmeren, vanuit haar gulden lijst.
     Am         Bm               G            D
Haar kriekerode mondje zie, haar leden goedgespijsd.
    C               Em                G          Bm
Dan kijk ik met wat weemoed, naar m'n eigen vege lijf.
           G            Bm                             Em        Em
En hoop ik vurig dat ik niet voor altijd sprokkelmager blijf.