I hjørnet av kafeen kryper noen inn,
som tappert prøver å bevare roen sin,
men en i andre hjørnet har alt tatt kontakt.
Han e uforberedt og ikkje nok på vakt.
Han tolker blikket som «amour>' med vin og peis.
For han betyr det bare at han e
underveis.

Han ville opp og ut, men hatet å bli født.
Han ville vokse, men ikkje bli stor før han var nødt.
Han likte kryssord, skatter, UFO, puslespill,
alt han ikkje skjønte, alt han ikkje helt fikk til.
I drømmen var han romfarer «in auter space».
Han ville ikkje nå frem, ville vere
underveis.

Så han fikk ingen examen, han gikk ikkje til topps.
Han syntes alltid han tjente for lite!
Han tok hver ledig taxi. Han lengtet med hvert tog.
Han elsket alt han nesten kunne vite.
Han samlet alt som ikkje kunne bli komplett.
Han diskuterte helst der ingen kunne ha rett.
Han var i opposisjon uansett kem som var makt.
Han aksepterte aldri at siste ord var sagt.
Han ville høyere. Hans liv var som en heis,
for han var bare lykkelig når han var
underveis.
Så han som no vil tro han e blitt målet hans
Skal lere han var bare ved til bålet hans,
og før han har erobret han, vil han gå lei,
og før han skjønner noe, har han gått sin vei.
Han planlegger i tankene en siste reis,
der rummelen for evig er å vere
underveis.