Waarom moeten Nederlanders rijmen
Als ze ergens tegen zijn?
'Trix is niks' was indertijd
Een zeer 'bekroond' gedicht
De fijne strofe 'Claus er aus'
Vergeet je als sterveling niet licht
'Geen woning, geen kroning'
Kreeg de P.C. Hooft-beloning
'De kortheid', stelde de jury
'Is duidelijk het geheim'
De doorsnee Nederlander, die
Mijdt elke vorm van poezie
Maar is 'ie ergens tegen
Dan doet 'ie dat op rijm

Er wordt wat afgeschilderd!
Dat zie je in de stad!
Er is geen muur of er is vol vuur
Met woorden op geklad
Letters, woest en verwilderd
Glanzend, glimmend of mat
Persoonlijk vind ik dat 't reuze is
Dat voor ieder probleem er een leuze is
Dat in leuzen er zo veel keuze is
Pas op, de verf is nog nat

Je hoeft maar iets te verzinnen of
Er vormen zich stoeten naar 't Binnenhof
Ieder ageert en protesteert verhit
Meningsuiting is een plus
Maar zuiver als neerlandicus
Vraag ik aan de actievoerders dit:

Waarom moeten Nederlanders rijmen
Als ze ergens tegen zijn?
'De stad moet plat, we zijn het zat'
Heeft zeker kwaliteit
Maar haalt toch niet de hoogte van
Een vers uit 'Candlelight'
De bundels, ik bedoel de echte
Die liggen wel bij De Slegte
En zelfs de hele dunnen, kunnen ze
Aan de straatstenen nog niet kwijt
Een kennis zei me, toen ik naar
De ed'le dichtkunst vroeg:
'Ik woon in de Constantijn Huijgens
En dat is voor mij genoeg'
En Miep vond zich ook een belezen tiep
Omdat ze in het Vondelpark sliep
En gevraagd naar des dichters voornaam
'Joost mag het weten' riep

Een schaarse nicht, door een kaars verlicht
Valt bij Boutens nog in zwijm
Verder is ons volkje puur
Tegen elke literatuur
Maar gaan we actie voeren
Dan doen we dat op rijm