ยอมรับสักทีได้ไหม ว่าเขาไม่รักเธอ
อยากรู้ทำไมยังหลงละเมอ ว่าเขาจะคืนย้อนมา
ให้ฉันทุ่มเทแค่ไหน เพื่อหวังให้เธอเปลี่ยนใจ
แต่เหมือนใจเธอมันเป็นอะไร ที่มันเกิดใฝ่คว้า

ให้รักเธอมากสักเพียงไหน ก็คงไม่มากพอ
ถ้าหัวใจเธอที่ฉันเฝ้ารอ ไม่มีที่ว่าง
ที่ฉันทำมาจนวันนี้ เพิ่งรู้ว่ามันไม่มีหนทาง
เมื่อเธอไม่ให้ความหวัง ไม่นานฉันคงหมดใจ
ความรักของคนหนึ่งคน มันมีค่าเท่าไร

ความรักที่ฉันทุ่มเทลงไป ทำไมเธอไม่ต้องการ
เคยหันมามองบ้างไหม ยอมรับความจริงได้ไหม
ว่าข้างกายเธอไม่เคยมีใคร มีแค่เพียงแต่ฉัน
ให้รักเธอมากสักเพียงไหน ก็คงไม่มากพอ

ถ้าหัวใจเธอที่ฉันเฝ้ารอ ไม่มีที่ว่าง
ที่ฉันทำมาจนวันนี้ เพิ่งรู้ว่ามันไม่มีหนทาง
เมื่อเธอไม่ให้ความหวัง ไม่นานฉันคงหมดใจ
ฝันว่าสักวันนึง เธอคงลืมเขาได้

และฉันเฝ้ารอด้วยใจ ที่มันยิ่งนานยิ่งอ่อนล้า
เพิ่งเข้าใจจริงๆ ความรักมันตอบแทนด้วยน้ำตา
และฉันคงไปจากเธอในไม่ช้า

ให้รักเธอมากสักเพียงไหน ก็คงไม่มากพอ
ถ้าหัวใจเธอที่ฉันเฝ้ารอ ไม่มีที่ว่าง
ที่ฉันทำมาจนวันนี้ เพิ่งรู้ว่ามันไม่มีหนทาง
เมื่อเธอไม่ให้ความหวัง ไม่นานฉันคงหมดใจ
ก็คงต้องไปจากเธอ