Ik sta op een berg
Te kijken naar beneden
Het dal van m'n verleden
Gevuld met zoveel pijn

Maar alles wat ik heb
Dat stemt me nu tevreden
Levend in het heden
Durf ik mezelf te zijn

Ik heb moeten leren
Dat je altijd mag proberen
Om het beste van jezelf te laten zien

De herfst van m'n leven
Van buiten weer wat jaartjes grijzer
Maar diep van binnen zoveel wijzer
Eindelijk de rust waarnaar ik zocht
De herfst van m'n leven
Niet meer zo soepel als ik ooit was
Maar ik weet de waarheid nu pas
Ook al heb ik zoveel tijd verknoeid
Ik sta nu eindelijk in bloei

Duizend jaar terug
Had ik nog zoveel dromen
Ik wist dat het ging komen
Maar wat, dat wist ik niet

Ik was jong en wild
Ik wilde alsmaar hoger
Alleen nog maar naar boven
Ver weg van het verdriet

Ik heb moeten leren
Om mezelf te accepteren
En te houden van de dingen om me heen

De herfst van m'n leven
Van buiten weer wat jaartjes grijzer
Maar diep van binnen zoveel wijzer
Eindelijk de rust waarnaar ik zocht
De herfst van m'n leven
Al valt het blad van alle bomen
Ooit zal er weer leven komen
Ooit, als je wat ouder bent gegroeid
Staat alles weer in bloei