Ese que no mar se miran
Entre recendos da herba
E poñen luces na vida
Os que soñan e ainda esperan
Xentes de brio que arrastre
Cabilando na mañan

Que miran na lonxania
Como o monte baixa o mar

Son como deses durmidos
Nun horizonte longal
Quen espertan melodias
Memoria do mais ala

Nos altos ceos de nubes
As cores verdes proxectan
Un mar que recorda as lindes
Da galicia sempre enteira

Sempre enteira

Non hai terra coma nosa!

No hai terra como a nosa
Paixase da fin da terra
Que nos leva de camiño
Polo ronsel das estrelas
Esas que no mar se miran
Entre arrecendos da herba
E poñen luces na vida
Os que soñan e ainda esperan