In drenthe ligt een grote steen,
Al dik vijfduizend jaar
Om andere grote stenen,
Onwrikwaar bij elkaar
Die grote steen,
Die ligt daar maar door al die eeuwen heen
Wat er ook rondom gebeurd,
Hij houdt zich stil die steen.

Wie die steen ziet,
Denkt misschien die steen die ligt daar goed
Beetje op andere stenen liggen,
Dat is alles wat die doet
Maar wacht,
Heel soms,
En enkel 's nachts,
Bij een bijzonder maan
De wind uit een bepaalde hoek
Trekt opeens stevig aan.

Nou is het daar zo stil niet meer,
Als eerst eeuw in, eeuw uit
Alsof een lied zich op de wind
Door die stenen fluit
'T lijkt een geluid van lang gelee,
Vanuit een diepere laag
Het deelt ons iets van vroeger mee,
Dat gaat over vandaag.

Denk bij zo'n steen dus niet te snel
Wat of dat ding daar moet
Die steen ligt daar zomaar niet
Die weet echt wat ie doet...