Er was eens een kindje, dat plaste in zijn broek
Toen moest het voor straf een kwartier in de hoek
Ik zag het staan huilen, een brok in mijn keel
Kon hij het soms helpen? Ach wat, sentimenteel

Er was eens een jongen, die hielden ze klein
Die kreeg van een vriendje een hok met een k'nijn
Hij mocht het niet houden, het stonk ze te veel
Toen bracht-ie het terug. Ach, sentimenteel

Er was eens een meisje, dat kreeg maar geen man
Soms was er weer hoop maar het kwam er niet van
Toch is ze pas dertig, maar dertig is veel
Soms zit ze te huilen... Ook sentimenteel

Een vrouw bad: "Och, geef mij een kindje in mijn schoot"
Toen werd ze verhoord, maar het kind dat ging dood
Haar man nam een ander, dat werd haar te veel
Nu is ze wanhopig... Sentimenteel

Dat van die twee kinderen, dat meisje en die vrouw
Is niet maar verzonnen, 't is waarheidsgetrouw
En daarom is, denk ik, dit liedje niet veel
Want ware verhaaltjes zijn sentimenteel