No sit eg på den høgste tind,
Og eg som stod og banka på St.Peters grind.
Eg trudde eg vart liggjan' dau,
Det va ei nåkso lang, real magasjau.
No ringji klukka ding, dang, dong,
Der sit den sama djevel'n eg såg eigong,
Men eg har ingen hovtong.

Den kroppen øylegg mange ting,
Han ha kara te seg både sjel og fing.
Eg skulde nappa skod'n tå'n
Kansi stappa turrbrisk uppi rauve på'n.
For når eg mana'n te og dra,
Gamle-Eirik svara slapt med ha og ja.
Det kan eg slett ikkji godta.

Tide går dæ'æ ingen tid å miste,
Bøygen et seg stor og feit.
Vil du rundt'n so bi're langtur,
Då treng du sjumilskodde bein,
So sant du 'kji rir på ein rein.

No æ eg tom for mat og peng,
Og brokji som va trong berre heng og sleng.
Eg veit 'kji ko eg tenkte på,
Eg levde hardt og fort, nokså høgt på strå.
Ligg vri meg rundt I mi harde seng,
Skull vore unde ein høneveng
Som va varm og god, so vart det ei klo.

Tide går dæ'æ ingen tid å miste,
Bøygen et seg stor og feit.
Vil du rundt'n so bi're langtur,
Då treng du sjumilskodde bein,
So sant du 'kji rir på ein rein.