De mensheid moet marsjeren
of zij verveelt zich dood.
Zij luistert naar de heren,
zij is wat idioot.
Zij stapt in kaki-kleuren
naar Moskou of Berlijn,
zij stampt in open deuren.
't Zal steeds hetzelfde zijn.
Marsjeer, mensen, marsjeert!

De Russen defileren
op 't grote Rode Plein
om vrede te doceren
waar geen Chinezen zijn.
Amerika zendt legers
naar Vietnam en naar Bonn,
maar honderdduizend negers
gaan rond in Washington.
Marsjeer, mensen, marsjeert!

Je kan niet buiten komen
of daar loopt weer een stoet
met kerels in als bomen
die roepen hoe het moet.
De boeren op tractoren,
agenten op de fiets,
zij laten slogans horen,
maar wie verstààt er iets?
Marsjeer, mensen, marsjeert!

De Vlaming stapt ook mede,
hij wil zijn eigen zeg.
Zijn schoenen zijn versleten,
hij is al lang op weg.
Hij trekt naar vele steden,
op elke teen een blein,
naar Brussel of Canossa.
't zal steeds hetzelfde zijn.
Marsjeer, mensen, marsjeert!

Tekst: Gaston Durnez