Stolt Margjit ho reidde seg til kyrkja å gå
Tidi fell meg longe
Så tok ho den vegen til fjølle låg
Det er eg som ber sorgi so tronge

Og som ho no kom fram med bergjevegg
Då kom Bergjekongen med det lange, kvite skjegg
Og Bergjekongen tukka fram sylvforgylte stol:
"Set deg der, stolt Margjit, og kvil din fot!"
Så var ho i berget i åri dei ni
Og ho fødde sønir og døtrar tri

Og Margjit ho sat med sit handtein og spann
Då høyrde ho Bøherads kyrkjeklokkur klang
Stolt Margit ho tala til Bergjekongen so:
"Å må eg få lov til min fader å gå?"
"Å du må få lov til din fader å sjå
du må kje vera burte hot ein time hell tvo"

Å då som ho kom der gangand' i gård
hennar saele fader ute for henne står
So leidde han inn stolt Margjit med glede og gråt
So sette han henne i sin moders sto
Men då kom bergjekongen snøgt som ein eld
"Kjeme du inkje heimatt til bonni i kveld?"

"Fare no vel då alle i min heim
no kjeme eg alli til dikkon meir"
Stolt Margjit ho sette seg på gangaren grå
Ho greit fleire tårir hell hesten ha håt