De dag begint zoals alle anderen
Je start je op met koffie heel gewoon
Wat kan je stemming nog veranderen
En dan plotseling dan gaat de telefoon

Je zus met een paniekerige stem
Dat je vader in het ziekenhuis is opgenomen
Je kleed snel aan, kamt je haren neemt de tram
Je leven heeft nog nooit zo snel een wending genomen

Je wist het wel, hij was al maanden slecht
Soms kwam je thuis, dat hij je niet meer herkende
Dan hij zei: 'dag mevrouw, hoe komt u hier terecht
En zich vervolgens weer tot de kanarie wende

Maar dan waren er die dagen en dan had hij heel veel lol
Vertelde honderduit over Koos Reus en oude Arie
Dan ging hij samen met de fiets even kijken naar Schiphol
En dan genoot hij en floot naar de kanarie

En nu ligt hij in een ziekbed, de familie om hem heen
Hij kijkt apathisch en zijn ogen zijn zo groot
En je hoopt dat het nu nog niet is die onvermijdelijke dag
Maar je weet het wel
Het is zijn tijd, hij gaat nu dood

De dokter wil nog van geen opgeven weten
Als wij hem opereren is hij zo weer boven Jan
En eigelijk zou die dokter moeten weten
Wat wij al dagen zien, hij gaat er aan

In de kerk lees je een laatste afscheid
Iedereen in tranen maar jij houdt je groot
Met een snik zeg je dan de laatste woorden
In het besef hij is nu werkelijk dood

Dat is nu al weer een jaar geleden
Melancholiek kijk je naar de maan
En je denkt aan hoe hij was in het verleden
In de wetenschap dat hij hetzelfde had gedaan