Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht

ik zit aan het tafeltje
in de hoek en merk nu pas
dat de poëzie ontstaat
aan een lege tafel met leeg glas

niemand om tegenaan te balken
geen drup meer in het kristal
geen zin om naar huis te zwalken
en mijn jas ligt al in de hal

Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht

ik zit aan het tafeltje
in de hoek en merk nu pas
dat de poëzie ontstaat
aan een lege tafel met leeg glas

Mijn hoofd tolt op mijn ledematen
mijn jas ligt al op straat
de kost gaat uit voor de baten
het is donker en het is laat

Het is donker in de grote pan
de waardin die dempt het licht
ze haalt de glazen en de flessen op
en doet dat met haar vol gewicht

ik ga van mijn tafeltje
in de hoek en wordt wat wee
want er is poëzie ontstaan
aan een lege tafel in leeg café