(Ah)

Somos distintas das que comezaron
Na nosa pel gardámolo legado
Alén das bombas soubemos pararnos
Sin sexo, nin carne, nin putos coidados

Non asumímolo voso pecado
Facédela guerra cos ollos pechados
Non recoñecedes nin o propio bando
A acrópole canta

Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña
Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña
Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña

Nós que coñecemos o cariz da trampa
Sempre deseñada para a vosa lei
Deixade de impoñernos todos los vosos coidados
Esta casa en que habitamos non é o hábitat dun rei

E que unha e outra e outra vez
Escoitando a vosa merda sen saber por que
Somos as fillas de todas as que se plantaron e dixeron
Que, que, que!

Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña
Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña
Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña

Varre, varre, varre vasoiriña
Varre, varre, vasoiriña miña
A guerra, a guerra, a guerra imos parar
A guerra, a guerra, a guerra imos parar

Xa non calaremos máis
Non, non, non, non!
Xa non calaremos máis
Non, non, non, non!
Xa non calaremos máis
Non, non, non, non, non, non

Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña
Varre vasoira, vasoira miña
Fai moito tempo que non várre-la a cociña

Varre, varre, varre vasoiriña
Varre, varre, vasoiriña miña
A guerra, a guerra, a guerra imos parar
A guerra, a guerra, a guerra imos parar