Ik denk aan die tijd van idealen
Aan die tijd waarin alles kon
Toen de wereld nog verdeeld was
In oost en west

Het was zo duidelijk wie goed was
En zo duidelijk wie slecht
Maar nu de waarheid aan het licht komt
Er bestaat geen goed of slecht

Dan dan weet ik wat het is
Dan dringt het tot me door
Het is niet de wereld
Maar ik die de onschuld verloor

Wanneer wanneer kwam dat moment
Wanneer vond dat plaats
Wanneer ben ik onderweg
De onschuld kwijtgeraakt

Ik geloofde in waarheid
En ik geloofde in heldendom
Ik geloofde in vriendschap
En dacht dat eerlijkheid bestond

Maar natuurlijk, ik leefde in dromen
Ik wou dat ik dat nog kon
Soms heel even als ik naar jou kijk
Zie ik dat het ooit bestond

En dan dan weet ik wat het is
Dan dringt het tot me door
Het zijn niet de anderen
Maar ik die de onschuld verloor

Wanneer wanneer kwam dat moment
Wanneer vond dat plaats
Wanneer ben ik onderweg
De onschuld kwijtgeraakt

Was het de mislukking na een succes
Of het verraad van een goede vriend
Waren het de nachten van slapeloosheid
Na de dag dat jij mij verliet

Was het de vlucht in roekeloosheid
In alles wat verboden is
Nee, het was de aanblik op die morgen
In de spiegel, mijn gezicht

Toen toen wist ik wat het was
Toen drong het tot me door
Dat ik door de jaren heen
Zo onschuldig ben geweest

Zolang zolang bleef ik een kind
En het komt nog vaak terug
Maar over het algemeen
Verliest de onschuld haar geduld

Toen toen op dat moment
Was er geen weg terug
Want door de jaren heen
Verandert onschuld in schuld
Want door de jaren heen
Verandert onschuld in schuld