't Is zo vreemd maar op den duur zal het wel wennen
Dat 't leeg is waar jij zoveel jaren was
De geluiden van de stilte leer je kennen
En hoeveel geluid dat is, merk ik nu pas
Zoveel dingen had ik willen zeggen
Zoveel dingen liet ik ongedaan
't Is te laat om nu nog uit te leggen
Waarom jij niet weg had moeten gaan

Zonder jou is 't huis zo stil
En het bed zo kil, zonder jou
Zonder jou een verloren man
Die niet slapen kan, zonder jou

't Is zo vreemd maar soms kan ik jouw stem nog horen
Met m'n ogen dicht zie ik je soms nog staan
Als een dwaas hou ik van jou als nooit tevoren
En ik vraag me af, hoe moet dit verder gaan
In dit huis waren wij zolang samen
Was 't daarom dat je ging misschien
Ik schrijf je naam op de beslagen ramen
En ik weet, ik zal je nooit meer zien

Zonder jou is 't huis zo stil
En mijn hart zo kil, zonder jou
Zonder jou een verloren man
Die niet slapen kan, zonder jou
Zonder jou