For lenge sea, i gammal tid
Bodde Baulekara på Bauletangen
Døm ga følk skyss hit og dit
Døm gjekk tidligslått på sommern

Havfruebaulen het far i hus
Der gjekk det i bannskap og skrål
To sønner han hadde, Nils og Per
Som far, så sønn; like grove i mål

Gammal og grå fortelte’n Nils
Om en efta han låg og søv
I kveldens skumring
Det banka på dør

En fremmenkar stod i eininga
Han skulle over tel Elstangen
Det koster en tolvskjelling
Sa’n Nils fra Bauletangen

Legg tolvskjellingen på stolen
Ba’n Nils tel fremmenkar’n
Da døm steig i båten knaka det
Så jævlig at’n skulja tru’n skulja gå ifra hinaen

Ei gammal kjerring har hengt opp seg
Je må fram før natta blir grå
Je ska i flere presetegjeld
Fortelte karen, så brå

Han Nils, han slo seg vrang
Han vart reint ut arg
Reis du tel hælvete
Og høll itte en gammal mann for narr!

En blest slog ut bak båten
Han var borte, faen var vekk
Ute ta syne og ute ta sinn
Det hadde vøri Faen sjøl

Da’n Nils kom hem
Tel Bauletangen
Hadde skjellingen
Brønne seg djupt ned i stolen