śWiat nocy się otworzy
Drzwi, o drzwi otwórzcie się dla mnie
W ciszy umiera coś pod skórą
W tej ciszy w której krew nie krzepnie
Cienie sylwetek martwych zwierząt
Zamkniętych dawno oczu niepojęty wzrok
W świecie gdzie śmierć spada z nieba
żYcie kiełkuje w ziemi
Ja jestem ziemią z głową w niebie
Choć jestem z ciała I krwi

Kto zna moją noc
Kto zna moją noc

W roślinnych dzbanach kipi szał
Pijanych śmiercią kruchych ciał
By jeszcze szybciej, jeszcze więcej
W górę zanim umrze
Umrze
Pęd!
Jodły, pasy zielonej czerni
Lato, zapach, płomienie ziemi

Pożeram światy, zieleń, światło
Karmię noc
Z dołu w górę, z góry na dół
Z koron do korzeni
Moje światło, moja ciemność
I świadomość ziemi
Pożeram światy, zieleń, światło
Karmię noc

Wola ziemi śpi jeszcze, bo ta wcześnie zmarła
Ja obudzę zwierzęta I otworzę ziarna
W ciszy umiera coś pod skórą
Lecz tli się życia pieśń popielna

Kto zna moją noc
Kto zna moją noc

Przyjmę ziemię całą
By po niej cicho stąpać
W snach, w których zamiast włosów
Mam różane pnącza
Kwiat lipy czesze włosy
śWiat nocy się otworzy
Ciało jest całe z oczu
Ja jestem z ciała I krwi
O drzwi o drzwi
Wszędzie obca

Z dołu w górę, z góry na dół
Z koron do korzeni
Moje światło, moja ciemność
I świadomość ziemi
Pożeram światy, zieleń, światło
Karmię noc

Poddana jak ocean tajemnym, ciemnym
Przypływom w głębi swojego ciała
Z duszą splecioną z ciałem, ciałem
Związanym z ziemią I księżycem
Z siłą wewnętrznych prądów

Co ty możesz zobaczyć ludzkimi oczami
Przez zewnętrzną skorupkę niestarego ciała?
Cienie falują wewnątrz jak ciemny ocean
Co ty możesz zobaczyć ludzkimi oczami
Przez zewnętrzną skorupkę niestarego ciała?
ŚWiat nocy się otworzy
I tak I tak I tak I tak!

Kto zna moją noc
Kto zna moją noc
Pozna moją moc