raffine verse
tarih tekerür etmez, etse haberim olurdu.boğuşurdu
geçmişim, geleceğim, durmam ben.
gideceğim buralarda durmak bana haram. derin kanar
yaram, eskiyi satın alamaz param.

voltalar atarken ben nedense başım eğik silik
hayallerin peşinde koşmaktan yoruldum.
sor bakalım kaç gün oldu adını seslenmeden durduğum.
zor günümdü nezlinde yalancı olduğum.

yok dedim, var dedim. bende sen gibi yoktan var
edildim. yemeğimi bitirdim.
çok bilindik şarkıları tekrar etmek gibi basittir özür
dilemek. birkez kırıldı kalbim, büyüktü harbim.

ben kaçıkmıyım, saçıkmıyım ortalarda. balıkçının
gözüne kanıp çekildim yukarı oltalarla.
hatıralar bölündü ikiye satırla. mürkkebimi dağıtan
göz yaşlarım satırlarımda.

nakarat
istediğimi verin, tozlu raflarımda geçmişim yanar
benim gözlerim dalar derin benim.
hislerim böyledir, yerli yersiz söylenir. sözlerin
bana bi simgedir ki içimde mimlenir.

zet verse

sevgiyle heyecanla başlayan her aşka acı noktayı
koyar... nokta!
hata, affedilmez olaylara verilen takma isim...
mahlas!
kader oyununu oynadığı zaman boynuna bağlı iple, bir
düğüm daha at, yoksa düşersin... geber!
ilk değilsin bu sırada... ilk benim!
gelecek için düşlediklerim geride kaldı çoktan... yok
olan ümitlere ekmek bandım... üzerine tuz bastım!
hayal dediğim yeşilçamda parlayan ay olmaktı, güneşe
zaten sırtımdan baktım... hatta bakamadım!
çivili yataklarda yattım, uyandım umut rüzgarının
esintisiyle, sokakta kırık kalplere rastladım... kopya
kalplere damladım!
kendime telefon açtım, al dedim beni buradan, insanlar
türk filmlerindeki ölüm sahneleri kadar sahte.
dolduramadım bir sayfa bile onlardan bahsederken,
yazdığım tek şey yalan, hain ve kahpe!!!