Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Hou je van mij?"
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Ben je van mij?"
Als ze me aankeek stopte de wereld
En werd november plotseling mei
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Hoor je bij mij?"

Ze was niet eens mooi, maar ze had iets waardoor
iedere kerel bleef staan.
Dan, dan dacht ik jaloers en toch trots: "Ja, kijk
maar, maar heb niet de
moed, kom er niet an" Ze wist wat ik dacht, ik zag 't
aan haar glimlach.
Dan brak de zon door, op 't zelfde moment. Haar
sprekende ogen, die zeiden
soms woorden, zo mooi als geen dichter ze ooit heeft
gekend

Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Blijf je bij mij?"
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Geloof je in mij?"
Dan werd ik de man die bergen verzette
En werd m'n straatje een geurende wei
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Maak ik je blij?"

Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Hou je van mij?"
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Ben je van mij?"
Ze zat in m'n bloed, ze vulde m'n wereld
Maakte m'n simpele leventje blij
Er was eens een vrouw in m'n leven
Die 'ja' zei, toen 'k vroeg: "Is 't voorbij?"