Dat is min leiwe Mönsterland, wao stolt de Eiken staoht
Wao Ao und Vechte, Wäs un Jims dör Wiesk un Weiden gaoht

Dat is min leiwe Mönsterland wao stille Mensken gaoht
Woa blaoe Augen frie un frank ju kiekt liej in't Gesicht;
.;
Wao Nachtigall un Geitlink singt, in Hieg un Busk un Slag,
Wao Fröjaohrs hell de Kuckuck röpt ut't Holt, vör Dau un Dag.

Bi us dao gelt: „En Mann, en Waort" un wat wi seggt is waohr;
In Nau tun Daut staoh wi getrü to Heimat un Asathor!

Di haolt ik leiw min Liäwen lank, swör di't met Hiätt un Hand.
Saxnothe, siägne du, min schöne Mönsterland!

O Mönsterland, min Heimatland, so schön so frie und stark;
Giew Wodan, datt et es nu so bliw, so deft bes in't Mark.