D                         Bm
Natuurlijk wordt alom  gestreden
D                         G
en zwijgt voor velen de muziek
Em                  A
de tederheid is overleden
                        D
en de illusies zijn doodziek
D                          Bm
Natuurlijk laat zich alles kopen
D                           G
voor wie er maar het meeste biedt
Em                      A
en worden bloemen stukgelopen
A7                                       D
maar een vriend zien huilen ..... kan ik niet

[verse 2]
D                         Bm
Natuurlijk hebben wij verloren
D                         G
en wacht de dood ons aan het eind
Em                  A
met onze schouders ver naar voren
                        D
staan wij nog amper overeind
D                          Bm
natuurlijk zijn wij vaak bedrogen
D                           G
en liggen vogels in het riet
Em                      A
die voor het laatst hebben gevlogen
A7                                       D
maar een vriend zien huilen .... kan ik niet

[verse 3]
D                         Bm
Worden er steden stukgesmeten
D                         G
door kinderen van 50 jaar
Em                  A
dan wordt het leed weer gauw vergeten
                        D
voor nieuw verdriet of nieuw gevaar
D                          Bm
en die stations vol met verdwaalden
D                           G
al te ver heen voor elk verdriet
Em                      A
geen enk'le waarheid die het haalde
A7                                       D
maar een vriend zien huilen ..... kan ik niet

[verse 4]
D                         Bm
Natuurlijk spiegels zijn integer
D                         G
geen moed genoeg om jood te zijn
Em                  A
niet elegant genoeg voor neger
                        D
geen licht alleen maar valse schijn
D                          Bm
In eigen kilheid zo gevangen
D                           G
dat men voor liefde zich verschuilt
Em                      A
zo aan het eind van elk verlangen
A7                                       D
maar dan een vriend te zien .... die huilt