Prawda ma twarzy sto I lewe papiery
Od dziecka słyszę że, kto jest głupi ten szczery
Więc dając dźwięk swej głupocie najszczerszej
Król jest nagi, tak! - zawołam głośno raz jeszcze

Król jest nagi! - zrywają się
Czarne wrony głośno kracząc wokół mnie
Król jest nagi lecz kroczy dumnie bo
On nic nie wie, ogłuszony krakaniem wron

Gra słów szalonych, ekstatycznych pozorów
Chora rzeczywistość I obrazy chore
By nie oszaleć z udawania, że nic sie nie stało
Znów zawołać muszę, własną piłując gałąź

Król jest nagi! - zrywają się

Nie wahaj się, krzycz, bądź najgłośniejszy
A we wszystko ci uwierzą ludzie pomniejsi
Co słyszeć chcą - mów I'm z wiarą na twarzy
Gdy uklękną podmień pomnik - większość nie zauważy
Droga bez powrotu, brama w jedną stronę
Boli, boli gdy nadzieja traci swój płomień
Czasem chciałabym być ślepa, chciałabym być głucha
Dupy króla nie oglądać, nawiedzonych słów nie słuchać
Dużo dzieci mieć jak namawia słusznie państwo
By na starość żywił ktoś I nie zalało nas pogaństwo
Co dzień chlebuś jeść jakby nic się nie stało
Lecz milczeć nie potrafiąc - własną piłuję gałąź

Król jest nagi! - zrywają się