eens, nog niet zo lang geleden
op een boogscheut hiervandaan
alles ... in peis en vrede
het einde van een lange baan

't leek alsof je langs kwam zweven
en gedragen door de wind
zag ik, 't was maar heel even
een glimlach, als die van een kind...

maar het ging sneller voorbij
en draaiend in het rond
als zwaaiende bomen op mossige grond
ik laat je nu gaan, ver hiervandaan
je danst nu alleen die laatste bolero

zachte, zwoele melodieën
niemand kent er hun ontstaan
in verre, vreemde harmonieën
die al sinds eeuwen bestaan

dansen, was jouw echte leven
het einde en ook het begin
alles had je kunnen geven
en altijd deed je je zin ...

© tekst & muziek: Jan De Smet/Kris De Smet/Geert Vermeulen/Walter Poppeliers