het waait
haar zorgen zijn groot
storm op zee
waar blijft de boot
een meeuw
aast op wat brood
leeft hij nog
of is hij dood
een leven vol angst
dat is haar lot
wie is het bangst
vraagt zij aan God
want hij
zit nu op zee
en brengt
verse vis mee
de mast
houdt nauwelijks stand
het schip
is onderbemand
noodweer bij nacht
is wat hij trotseert
velen voor hem
zijn nooit teruggekeerd
hij vist
van vader op zoon
en krijgt
nauwelijks een loon
wij eten vis
die hij voor ons vangt
en dat terwijl zij
naar hem verlangt
wij eten vis
die hij voor ons vangt
die voorverpakt is
merci en bedankt