Kunna hugðak þik konung, þanns á Kvinnum býr
Hersin Norðmanna; djúpum ræðr kjólum
Roðnum rǫndum ok rauðum skjǫldum
Tjǫrgum ôrum ok tjǫldum drifnum

Hlaðnir vôru hǫlða ok hvítra skjalda
Vigra vestrœnna ok valskra sverða
Grenjuðu berserkir; guðr vas á sinnum
Emjuðu ulfheðnar ok ísǫrn dúðu

ÞÁ eru þeir reifir, es vitu rómu væni
ǫRvir upp at hlaupa ok árar at sveigja
Hǫmlur at slíta en hái at brjóta
Ríkuliga hygg ek þá vǫrru þeysa at vísa ráði

At berserkja reiðu vil ek þik spyrja, bergir hræsævar
Hversu es fengit, þeim es í folk vaða, vígdjǫrfum verum? ’

Grenjuðu berserkir; guðr vas á sinnum
Emjuðu ulfheðnar ok ísǫrn dúðu

Hǫmlur at slíta en hái at brjóta
Ríkuliga hygg ek þá vǫrru þeysa at vísa ráði