In de luchtbel van mijn droom
Dansen schimmen zwaar en loom
Rond mijn geest die zich kronkelt in verwarring

Zoekend waar de waarheid ligt
Tastend naar het zwakke licht
Vraag ik mijn illusies om bescherming

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen

Elke spiegel aan de wand
Toont de schim van mijn verstand
Maar ik wanhoop om het beeld van mijn gedachten

En ik kijk of niemand zegt
Wat nu waar is, wat onecht
En ik wacht maar, zonder iemand te verwachten

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen

't Heeft geen zin de rol gespeeld
Die mij niet is toebedeeld
Want mijn deel geluk en leed is afgewogen

En mijn zucht naar eeuwigheid
Wordt toch nooit eens werkelijkheid
Maar de smaak ervan is zoet, hoewel gelogen.

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen