Ik draag in mijn hart gezichten mee
het zijn de foto's van de tijd
vergeeld, verkleurd, half uitgewist
maar waar gebeurd en steeds gemist
Ik draag in mijn hart hun namen mee
het zijn de littekens vol spijt
geheeld, verscheurd, bijna vermist
wat bijgekleurd met wat vernis
Ik draag in mijn hart veel dingen mee
van wat ik had ben ik veel kwijt
vergaan, bestoft en weggegooid
verdriet dat stopt, vergeten nooit

Zo loopt een mens een leven lang
achter de waarheid aan en dan
Ach ja en dan!
dan komt er iemand die jij kent
die vraagt of jij haar nog herkent
en je ziet plots als in een film
de beelden traag maar adekwaat
in een montage die heel slim
vertelt waar alles over gaat

Ik draag in mijn hart gezichten mee
...

Zo loopt een mens een leven lang
achter de waarheid aan en dan
Ach ja en dan !
Dan merk je plots wat is gebeurd
en wat opnieuw je hart verscheurt
want scherper nog dan in een film
stel je jezelf alsnog de vraag
de beelden staan nu dreigend stil
Waar komt al mijn verdriet vandaan

Ik draag in mijn hart gezichten mee
het zijn de foto's van de tijd
vergaan, bestoft en weggegooid
verdriet dat stopt, vergeten nooit